Ээж

Ээж аав хоёр салснаас хойш ээж биднийг аавын талын хамаатан садангийх руу явуулах бүү хэл уулзаж, ярилцахыг ч тас хорьсон юм. Аавд тэртэй тэргүй голдоо ортол гомдсон ээжийхээ сэтгэлийг шархлуулахгүйн тулд хэдий нас бага ч дүү бид хоёр маш их хичээж байлаа. Хичээлийн амралт таараад гэртээ унтах идэхээс өөрийг хийхгүй байсан дүү бид хоёрыг нэг өглөө ээж эртлэн сэрээгээд ус цасанд оруулан байнга өмсүүлээд байдаггүй цайны хэдэн хувцасыг минь ээлжлэн өмсүүлж үзсээр сая нэг сонгов бололтой

-Өнөөдөр өвөөгийндөө очиж золгоноо. Аав нь ирчихсэн байгаа гэсэн. Тийм болохоор аавдаа, эмээ, өвөөдөө очиж золгоод ир гэхэд нь дүү бид хоёр нүд бүлтийн гайхаж билээ.

-Та явахгүй юм уу?

-Үгүй дээ, миний хоёр хүү очиж золгоод ир. Битгий их оройтоорой гээд дулаахан хувцасыг маань өмсүүлж өгч байхдаа нэг гунигтай байх шиг санагдсан юм. Дүү нус шурхийтэр татснаа

-Ээжээ та ганцаараа яах юм бэ? Бид хоёр аавтай уулзахгүй байсан ч болно ш дээ гэхэд ээж толгойг нь илээд

-Миний хүү аавыгаа тэгдэггүй юм. Очиж золгоод ир дээ гээд цааш нүүр бурууллаа.

Үнэндээ өвөөгийх манайхаас тийм ч хол биш л дээ. Ээжийг маань эмээ загнахдаа

-Тугалын зэлний газар байж ганц ч царайгаа харуулахгүй юм гэдэг байсан. Тэгэхээр маш ойрхон гэсэн үг. Би дүүгээ хөтлөөд дуртай дургүй хөлөө чирэн алхлаа. Аавтайгаа уулзана гэдэг бид хоёрын хэн хэнд маань сайхан санагдана. Гэвч ээжийгээ гомдоож байгаадаа гэж бодохоор хамрын уг руу шархираад байлаа. Би дүүдээ зориг оруулан гараас нь хөтлөөд өвөөгийх рүү алхлаа. Өнөөх танил хашаа ойртох бүр өвөө, эмээ, аавтайгаа уулзана гэсэн баяр хэмжээгүй ихээр дэвэрнэ. Ээжийн өгсөн дөрвөн 500тын дэвсгэртээс дүүдээ хоёр нь өгөөд өвөө эмээтэй золгохдоо барьж золгох юм шүү гэдгийг зааж өглөө. Би хаалганы завсраар гараар сурмаг оруулан дотогш ортол Банхар урдаас сүртэй хуцан гүйж ирснээ биднийг танив бололтой сүүлээ шарвагануулан хөлөө тэрийлгээд уначихав. Нохой хуцах чимээнээр хаалга онгойн хүн гарч ирэхэд гэнэт буцаад гүйчихмээр санагдсан дүүгийхээ гараас чанга атгаад өвөөгийн хаалгаар орж явчихав. Гэрт байсан хүмүүс биднийг ирнэ гэж төсөөлөөчгүй бололтой. Хүүе хаая миний хоёр хүү дээшээ суу хоол цай гээд сүйд байлаа. Би дүүгийхээ өмнө орж эхлээд өвөөдөө 500 төгрөгөө барьж золгоод үнсүүлтэл өвөө архи үнэртсэн хошуугаараа үнсээд нүднээсээ нулимс дуслуулан.

-Нэг ингэмээрсэн дээ миний хоёр хүү. За сар шинэдээ сайхан шинэлж байна уу? Мөрий тоглоом их тоглож байна уу? гээд дүү бид хоёртой тамхиллаа. Эмээ цай цүү болон хөл алдана. Энэ үед аав гаднаас нэг танихгүй эгч орж ирэхэд аавыгаа хичнээн их санасан гэдгээ тэр үед л мэдэж билээ.

-Хүүе миний хоёр хүү хэзээ ирээ вэ? Алив аавтайгаа золгоорой. Ямар том болчихоо вэ гээд үнсээд дээш өргөхөд аавын царай гэрэлтэн хөөрч байлаа.

-Миний хоёр хүүгийн хичээл ном нь сайн уу? Сурлага өндөр биз дээ? Аавыгаа санаад муу аваагүй биз гэхэд дүү нусаа шудраад

-Хааяа... гэхэд нь би нудраад

-Үгүй дээ. Бид 3 их сайн байгаа. Бид 2 хичээлээ байнга хийгээд дандаа онц авч байгаа. Би бүр шинэ жилээр сургуулиас онц сурлагатны бэлэг авч ээжийгээ баярлуулсан гээд аль болох цовоо хэлэхийг хичээлээ. Дүүгийн муу авч байгааг эмээ сонсчихвол муу ээжийг минь л харааж зүхнэ.

-Сайн байна. Миний хоёр хүү танилц. Энэ аавых нь шинэ эхнэр. Та хоёрын өөр нэг ээж гээд эмээгийн орон дээр цомбойн суух бүсгүйг заахад миний нулимс бараг гараад ирлээ. Би чинь эр хүн шүү дээ хэмээн хөмхийгээ тас зуун нулимсаа залгиад

-Сайн байна уу та. Сар шинэдээ сайхан шинэлж байна уу? гээд золгоход танихгүй эгчээс хачин сайхан үнэр ханхалж байлаа.

-Яасан хэрсүү жаал вэ. Яг манай хүнийг өвчөөд төрчихөж... гээд хоёр хацрыг минь базахад миний эгдүү хүрч

-Би жаал бишээ эгчээ. Би өрх гэрийн эзэн том эр байна гээд өвөөгийн хажууд очиж суухад өвөө миний өмнө буруу зүйл хийсэн мэт харцаа буруулж байсан юм. Дүү намайг сүүдэр мэт даган босч сууж харин би хурдхан буузаа идэж бэлгээ аваад иждээ очиж хань болохсон гэхээс байж ядаж байлаа. Эмээ бууз сэвэх зуур

-Миний хоёр хүү орой болтол байж байгаад явна биз дээ? Нэг ирснийх...Өвөө чинь та хоёрыг их санах юм. Цаад ааштай хүүхэн чинь та хоёрыг хэзээ ч явуулаа билээ? гэхэд өвөө хоолой засаж харин балчир миний дотор хүн одоо яв гэж хашгирч байсан юм.

-Миний ээж ааштай биш за юу гээд дүүг хашгирахад эмээ цочсондоо тогооны тагаа золтой л унагачихсангүй.

-Яадаг хүүхэд вэ гэж уулга алдахад би гадуур хувцасаа аваад аль болох том хүн шиг

-За бид хоёр ч явъя даа. Бид хичнээн явахгүй гэсэн ч ээж маань л өвөө, эмээ, аавдаа очиж золго гээд байсан юм. Аав өөр эхнэр аваад ээж хэрэггүй болчихсон. Удахгүй шинэ эхнэр нь хүүхэд гаргаад бид ч хэрэггүй болох байлгүй дээ гээд дүүгээ чирэн гарлаа. Аав хойноос гүйж ирээд

-Өвөө эмээдээ шинийн нэгэнд юу хэлж байгаа чинь энэ вэ. 10-хан настай юм байж ямар том юм ярьдаг юм гээд намайг алгадахад би шарандаа уйлахгүйг хичээн юм хэлэлгүй дүүгээ чирсээр хашаанаас гарсан юм. Өвөөгийн хашаанаас холдох тусам би хэнгэнэтэл уйлж байлаа. Алгадуулж өвдсөндөө биш эмээгийн хэлсэн үг, аавын шинэ эхнэрийг бодох тусам гомдоно. Хашааныхаа үүдэнд ойртож ирээд өвөөгийнд болсон явдлыг ээжид ам алдахгүй байх талаар дүүдээ сануулаад цасны захаас самардаж нүүрээ сайтар арчаад инээмсэглэл тодруулсаар гэртээ орлоо.





Read More

Үйлийн үр

Санчигт нь цагаан үс хараасаа олон харагдах ч залуу насандаа олон бүсгүйчүүдийн зүрхийг шархлуулж явсан болов уу гэмээр хижээл насны эр болкон дээрээ тамхи татан бодолд дарагдана. Шанааны судас нь үе үехэн гүрэлзэн, нүд нь хилэнтэй сэргэн ирэх ч төд удалгүй гал нь унтраагүй цогон дээр ус асгасан мэт сүүмийн алга болох ажээ. Нэг хүн ирж яваа бараанаар ухасхийн тамхиа унтраагаад таягаа тулан цойцгоносоор цааш орлоо. Хаалганы түлхүүр дуугарах агшинтай зэрэгцэн тэргэнцэртээ яаран суугаад юу ч болоогүй мэт зурагтын суваг сольж эхлэв. Гаднаас орж ирсэн хүн шуухитнан нусаа чимээтэй татан үүдэнд гутлаа тайлж замбараагүй хаяснаа том өрөөнд орж хижээл эрийн өвдгийг тэврэн уналаа.

-Ааваа, Зоригт надад хайргүй болсон гэнээ. Надтай дахиж уулзмааргүй байна гээд байна ш дээ би яах юм бэ гээд эхэр татан уйлахад Гончиг дэмий л толгойг нь илэн дотроо мэгшинэ. Охиныхоо шаналаад явааг, хайр нь нэг л бүтэмжгүй байгаад байгааг Гончиг аль хэдийн мэдэрсэн. Охин нь түүнээс юмаа нуудаггүй болохоор хэлнэ байх гээд хүлээсэн ч охин нь өнөөдрийг болтол тэвчээд чимээгүй л байжээ. Хүн шиг хөлтэй байсан бол муу золигийг очоод нам цохихсон гэж хичнээн хүсэвч 00-ын өрөө, болкон хоёроос хэтрэхээ больсон өөртөө л дэмий ундууцна. Гончигт охиноос нь өөр санаж сарвайх хүн үгүй. Тэр нэг жилийн гайтай автын ослоос болж хайртай хань нь хорвоогийн мөнх бусыг үзүүлж, өөрөө өрөөл дутуу болчихоод охиндоо бараа болохоос цаашгүй. Хурааж хуримтлуулсан хэдийхээ ачаар хэн хүний гар харахгүй болгоод амьдарч байгаа ч угийн хөдөлгөөнтэй байсан хүн гэнэт ингээд гэрийн мухар сахичихаар үхснээс өөрцгүй мэт түүнд санагдана.

Охин нь хар багаасаа ээж гэхээсээ илүү Гончигт илүү амь байсан болохоор өөрт юу тохиолдсон, өдөр юу болсон, хэнтэй үерхэж байгаагаа, хэнд хайртай болсноо үг үсэггүй ярьж дуу шуугүй ханхай гэрт баяр баяслыг бэлэглэгч нь гэхэд болно. Сүүлийн үед охин нь эрс өөрчлөгдөн уур уцаартай болж, аавтайгаа үг солих нь цөөрөөд, байн байн хэнгэнэтэл санаа алдан утас нь дуугарахаар ухасхийн очиж хараад урамгүйхэн цааш болгож байгаа харагдсан. Ганц баяр баясал нь болдог охин нь ингэчихээр Гончигт бүр байж суух газар олдохгүй хоногийн тамхины хэрэгцээгээ өдөрт нь барж суугаа нь тэр. Охиноо жаахан байхад нь ширүүхэн хэдэн үг хэлчихээр нүднээсээ том том нулимс унаган аргадахаар бүр гомдолтой уйлдаг байсныг нь санан шимширч

-Миний охин аавдаа эхнээс нь ярь даа. Зоригт нь гайгүй л хүүхэд шиг байсан. Яг юу болсон юм? Аавдаа утсыг нь өгнө үү? Аав нь яриадахъя

-Одоо бүх юм өнгөрсөн. Хуучин найз охиноо мартаж чадахгүй байгаа юм байхаа. Нөгөөхтэйгөө эргээд нийлж байгаа намайг битгий гай болоорой гэсэн гэхэд Гончигийн тархин дундуур тасхийтэл татаад авсанд ижил болж гар нь сулран ирлээ.

-Ааваа та зүгээр үү? Таны царай яачихваа? Ааваа намайг уучлаарай. Охин нь зүгээр ээ. Охин нь Зоригтыг мартаж чадна хэмээн сандран шулганахад

-Аавдаа аяга хүйтэн ус хийгээд ир гээд өнгөрсөнд болсон нэгэн явдлыг нэхэн саналаа.

***

Өвлийн цас бударсан орой залуухан Гончиг гэр хорооллын нэгэн айлын хаалганд машинаа тулгах нь холгүй зогсоогоод хаалгыг ууртай түлхэн орлоо. Гэрэлмаа галын урд мах хөшиглөн суух агаад Гончигийг хараад царайнд нь баярын мишээл тодорч

-Миний хайр хүрээд ирэв үү? Ашгүй эрт ирлээ. Хайр нь дуртай хоолыг нь хийх гэж байлаа.

-Чи юундаа худлаа налиганаад байгаа юм бэ? Хүний амьдралд гай болох гэж байгаа юм шиг Сүрэнтэй үхснээ хийж уулзсан юм бэ? Чи миний амьдралаар тоглочихлоо за. Би чамтай зүгээр л хамт амьдарч байгаа болохоос хэзээ чамтай ханилна сууна гэж хэлсэн юм бэ? гэж шүлсээ үсчүүлэн орилсноо хамаг хувцсаа цуглуулан чемодандаа чихээд

-Би энэ газрын мухарт чамтай хамт амьдралыг барна гэж бодоо юу? Чи битгий мөрөөд. Дахиж миний амьдралд орж ирж гай болоод үзээрэй

-Гончигоо чи байз л даа. Би тэр хүүхэнтэй чинь уулзаагүй. Над дээр өөрөө ирсэн. Би хамт амьдардаг гэж үнэнээ л хэлсэн шүү дээ. Миний хайр уучихсан юм уу?

-Мөн тэгнэ байх даа.

-Хайраа би өнөөдөр эмнэлэгт үзүүлсэн. Хоёулаа удахгүй хөөрхөн хүүхэдтэй болно гэсэн.

-Наадах чинь миний хүүхэд биш. Битгий дэмийрээд бай. Би хэлсэн шүү. Миний нүдэнд битгий үзэгдээрэй гээд хаалга саван гарахдаа Гончигийн санаа зовж байсан гол асуудал баян айлын хүргэн болох замд нь гай болсон Гэрэлмааг яс махандаа шингэтэл үзэн ядснаас хүүхдийн тухай, хэдэн сар түүнийг халамжилж, аргадаж амьдарсан бүсгүйн амьдралын хумсын төдий ч бодоогүй.

***

Тэвчиж барьсан нулимс нь үрчлээ суусан хацрыг нь даган урсахад Гончиг дэмий л охиноосоо нуун арчаад авчирсан усыг нь чичигнэсэн гараар авлаа.

-Охиноо сандаргачихав уу даа? Аав нь зүгээр ээ. Дэмий юм бодогдоод...

-Ааваа би жирэмсэн... гээд охин нь эмээсэн байртай хулмалзан зогсоход энэ удаад Гончиг өчүүхэн төдий ч цочирдсонгүй харин болох юм болдгоороо болж гэсэн байртай нүүр дүүрэн инээгээд

-Хүн бүл муу бид хоёрт аштай юу даа. Алив аав нь охиноо үнсье гээд духан дээр нь зөөлөн үнэрлэлээ.




Тунгаагийн үг санаанаас гарахгүй явсаар байгаад нэг

ийм үргэлжилсэн үг болгочихлоо.

Read More