...::Гунигийг чинь хуваалцъя::...

Алсын холын нутагт суугаа

Аятайхан хархүү чи сайн уу?

Харь оронд эрдэм суран байгаа

Хонгорхон бүсгүй би сайн

Завгүй болсны гайгаагаар

Залуухан хархүү уйдлаа гэв үү

Учир битүүлэг гуниг

Ухааныг нь эзэмдлээ гэв үү

Харж мэдсэн бүхний чинь

Ихийн бахдан суудагсан

Хараагүй сонсоогүй зүйл

Байхгүй мэт санагддагсан

Аль нэгэн лавлах мэт

Амийг нь дандаа хардагсан

---

Гунигаа би чамаар үргээлгэж байснаас

Гэгэлгэн сэтгэлт нэгэн гэдгийг

Мартах шахжээ би

Тайвшруулаад хэлэх тоймтой үг олдсонгүй

Тээнэгэлзэн байж хэдэн мөр холбон суугаа нь энэ

Гуниг гэдэг нэгэн цагийн ухаарал мэт

Галзуурал дундаас харагдах арал мэт

Биелээд ирэхээрээ хэцүү байдаг ч

Бясалгал гэж би мунхаглан бодно

Маргааш гэдэг өдөр инээдээр гоёорой найз минь

Магад хэн нэгэн бүсгүйн сэтгэлийг соронздох ч билүү




За нэг хүнд зориуллаа. Жаахан тиймхэн болчихлоо. Гэхдээ сэтгэл минь шингэсээн хэхэ






Read More

..:: Хайрыг хайгаад... ::..


Нэрээ бичээгүй

Нууцлаг тэр захидлыг

Нэмэргүй ч гэлээ

Нэгхэн удаа харахсан

Хайр нэвчэн

Халтайсан ганцхан

Хуудас цаасыг

Хаана гээснээ мартчихаж

Галбир муутай үсгээр

Гараа гарган бичсэн

Гандуу уруулын дүрстэй

Гангархал үгүй захидал

Урж хаяагүй санагдахын

Уудалж хадгалаагүй байлтай

Уншиж байсаан гарцаагүй

"Би чамд хайртай" гээд

Хайлаа олчих санаатай

Хайр үнэртсэн

Халтар захидлыг

Хайгаад олчихвол би

Хайрлаж сурмаар байх юм






Read More

..::Эргээд ирнээ::..

Таамаггүйхэн инээмсэглэлээр хархүү чамайг шагнаад

Дахиж чамд хэлэхгүй хэдхэн үг хэлье

Сална гэж хатуу үг хэлээд одоо чи явж байна

Саатуулж чамайг зогсоохгүй баяртай ч гэж хэлэхгүй

Зүрх сэтгэлийг бардам зан захирч байсан нь ховор

Зөрүүдэлж надаас зугтаад холдон явж болноо

Эргээд ирэхгүй мэт таарсан үгээ чулуудах хэрэггүй

Эгээрч мартаж чадсан нь цөөхөн юмаа хархүү минь

Элдэвлэж чамайг тавласан юм бишээ

Таарах үнэнийг чамд сануулж хэлж буй нь энэ

Магад ирээд чи сөхрөнө уйлна

Маргаангүй хэлсэн чинь үнэн байж гэж аргадана гуйна

Би чамд юу ч хэлэхгүй бас уучлахгүй

Битүүлэг инээмсэглэлээрээ эцсийн удаа шагнанаа




Read More

Би хэлье

Хайраа нуусан хуурамч үгсийг чинь би сонсохгүй ээ

Халамжаа хорьсон хатуу занг чинь мэдрэхгүй ээ

Харцаа буруулсан хөндий царайг чинь ойшоохгүй ээ

Гуйлтаар хайр хэмжигддэггүй юм аа

Гэдийж ялсандаа хайр амттай байдаггүй юм аа

Гэмтэй гэж чичилсэнээр хайр дуусдаггүй юм аа

Би хэлье, энэ бүгдийн эсрэг

Би чамд хайртай

Би чамайг санадаг

Битгий намайг зовоогооч

Зүрх биенээ таньсан байхад надаас бүү зугтаа

Зүүдэнд очсон дүрийг минь сэрж бүү үргээ

Зүгээр сэтгэлээ дагаад над руу ирээ, би чамд хайртай



Тэр нэгэн танил хоёр хүнд зориуллаа




Read More

Мартъя гээд хаяж болдог хорвоо бол
Маргааш гэхэд царайг нь санахгүй байхсан
Миний танил тэр хайрын дэргэдүүр
Мэдэхгүй гээд мөрөө хавчаад өнгөрөхсөн

Read More

Санахгүй ээ, толгойгоо өргөлөө
Сайн сайхныг хүсье, малгайгаа өмслөө
Самуурч байж, хаалгыг хаалаа
Салчихлаа гэж үү, зүрх урагдан нулимс урслаа

Read More

Зүрх надаас зөрөөд байна
Хайр гэж итгэхийг хүсэвч
Хамаагүй бүгд гэж хичнээн хэлээд
Биш гээд хашгираад байна

Read More

БЭХЭРЭ "Мэдсэнгүй"

Мэдсэнгүй амраг минь
Минийхээр биш хайрлаж байсныг
Салах гээхэд юухан хээхнээ зарцуулж
Санааширч сууснаас
Харамлаж байлаа чамаасаа
Хаяагдаад үлдэнэ, шархтай зүрх гэж
Сонгогдчихсон байж
Сайхан хайр гэж
Зүсчихэж би
Заяасан зүрхээ
Нууж байж хайраа
Нүглээр би үргээчихэж...

Read More

"Ээдрээ" төгсгөл

Хаалганы бариулд хүрч нэг больж нэг үзсээр арай ядан зориггүйхэн түлхэн орлоо. Эгч нь буйдан дээр элгээ тэврээд хөлөө аччихсан нэлээн бухимдуу сууна. Хажууд нь очоод суух хүртэл юу ч хэлсэнгүй харсан ч үгүй. Хэсэг дуугүй сууснаа гэнэт -Арай гэж босгосон амьдралыг минь үрэн таран хиймээр санагдаа юу чи? Эхнэр байсаар байтал юу дутлаа гэж чи тэр вэ? гээд орилон хаа таарсан газартаа цохиж байв. Эгчийхээ занг мэдэх Зоригоо хөдлөлгүй тэвчээртэй суусаар байсанд -Юу хэлээч чи, ямар гавьяа байгуулсан гээд гөлийчихөөд суугаад байгаа юм. Хүний нэг охин үрийг авч суучихаад нөгөөг нь жирэмсэн болголоо гэнээ чи. Яасан бөх зүрхтэй юм хүн бэ чи гээд бухимдсандаа нүд нь эргэлдэн бүлтэрхэнэ үү гэмээр аймшигтай харагдана. Сүүлдээ арга нь барагдсан байртай буйдан дээр лагхийтэл сууснаа -Одоо яах болж байна? Би Оюунаагийн царайг яаж харна? Магтан магтан танилцуулсан дүү нь араар нь тавиад охиныг маань жирэмсэн болгочихжээ. Уучлаарай гэх үү би? Энэ үед Зоригоо ам нээн -Эгчээ, дүүгээ уучлаарай, би нээрээ үнэхээр муу дүү юмаа. Хэлэх ч үг олдохгүй байна. Тэр орой дүү нь юугаа ч мэдэхгүй болтлоо уучихсан болохоор юу болсныг юу ч санахгүй байгаамаа. Гэхдээ дүү нь өөрийгөө өмөөрч байгаа юм биш шүү. Зуун хувь миний буруу гэдгийг дүү нь мэдэж байгаа. Танд ингэж гай болж байгаад уучлаарай. Уучлаарай эгчээ.

-Надаас уучлал гуйх нь яах вэ. Гэрт байгаа тэр охиныг энд байгаа энэ жирэмсэн охиныг одоо яах билээ? Жаахан бодолтой байхад яана гээд дуу нь зөөлрөн хоолой нь зангирлаа. Энэ үед гаднаас Цацрал аавтайгаа орж ирж таараад Зоригоог хармагц зогтусав. Аав нь хажуугаар нь түрүүлэн орж ирээд Зоригоо руу нэг том харснаа үгийн зөрүүгүй ирээд шанаадаад авлаа. Дотор нь хуримталж байсан бүхнээ бага ч болов хомсолсон бололтой хүндээр амьсгаадан -Алив Цацрал наашаа суу. Та хоёр маргааш эмнэлэг яв. Хүүхдээ гаргахгүйгээ мэдэж байсан юм бол чи эртхэн энэ хар юмтайгаа уулзаад учраа олохгүй энэ болтол явах хэрэг байсан юм уу? Одоо хайран сайхан биеэрээ хохирч хүн болох гэж ядсан бяцхан амьтныг алнаа гээд жишим ч үгүй сууж байдаг. Мөнгө төгрөгийг нь бүгдийг чи гаргана шүү. Ичдэггүй хүү юм даа чи. Гайгүй хүү юм болов уу гэсэн чинь энэ нялх амьтныг чангаагаад явж байдаг даанч дээ гээд савтай усыг нэг амьсгаагаар залгиллаа.

-Хүүе охин минь, 3 сартай хүүхэд авахуулна гэдэг чинь их эрсдэлтэй. Тэр тусмаа анхны хүүхдээ бүр болохгүй гээд аав руу нь хартал -Зөндөө хэлсээн. Орхи цаашаа, өөрсдөө учраа олно биз гээд өрөө рүүгээ орчихов. Ууганаа хойноос нь ороод алга болсон нь Зоригоо Цацрал хоёрыг ярилц гэж буй бололтой. -Ишш, чи надад хэлчихгүй дээ. Би юу ч мэдсэнгүй гээд зэмлэх аястай эхэлсэн яриа нь Цацралын хялайсан харцанд номхорчихов. Охин хэсэг чимээгүй сууснаа -Маргааш ирж аваарай. Өглөө эмнэлэг явъя гэмэгцээ босоод явчихсанд самгардсан Зоригоо хэсэг толгой илж сууснаа хаалга чиглэн алхлаа. Гэртээ ортол хэн ч байсангүй. Оюунаагийн утас руу залгатал дуудаад байгаа атлаа авахгүй байлаа.

=============================

Оюунаа ийн нус нулимс болон байвч найзуудыхаа хэнд ч үүнийгээ харуулсангүй. Хийж өгсөнийг нь уун, түрэх ая гарвал түрээд дуу шуутай өмнөх шигээ л байлаа. Ажигч Уянгаагийн нүдэнд харин бүгд илхэн харагдана. Яасан ийснийг нь асуухыг хүсэвч ямар нэг юм болоход бүгдээ уудлан ярьдаг найз нь ийн тэвчээд байгаа нь нуух шалтгаан байгаа байлгүй гэсэн юм бодогдож ярихыг нь хүлээнэ. Гэвч гунигаа нуун инээхийг хичээж байгаа хүн хамгийн өрөвдөлтэй харагддаг гэдгийг мэдэхгүй найз нь зүрх шимшрэм харагдана.

Найзуудын уулзалт өндөрлөж бүгд гэр гэрийн зүг нэг нэгнээ дуу шуутай үдсээр хоёул үлдээд Оюунаа -Найз нь гэртээ харихгүй ээ. Танайд очоод хонож болох уу? гэхэд Уянга толгой тохилоо. Уянгааг усанд ороод гараад иртэл Оюунаа аль хэдийн унтчихсан байсанд гэрлээ унтраагаад чимээ гаргалгүй хажуугаар нь унтахаар хэвтэв. Оюунаа гэнэт нам гүмийг эвдэн Уянгааг цочтол Зоригоо Цацралыг жирэмсэн болгочижээ гэснээс өөр юм хэлсэнгүйд Уянга ч чимээгүй байх нь дээр гээд унтсан дүр үзүүлэв.

Өглөө Оюунааг унтаж байх хооронд хоол цай бэлдээд найзыгаа сэрээлээ. Уйлж дутуу нойртой хоносноос нүд нь цэлхийтэл хавдаад хоножээ. -Найз минь одоо яая гэж бодож байна? Цаадах чинь над руу залгаад байсан. Би утсаа аваагүй гэхэд Оюунаа утсаа унтраачихснаа гэнэт санан -Яах ийх тухай бодоод бодоод мэдэх юм алга даа. Гэхдээ би салж чадахгүй бололтой гээд санаа алдахад том том нулимс хацрыг даган урслаа. Уянгаа найзыхаа нулимсыг арчаад тэвэрч тайвшруулахаас өөр зүйл хийж чадахгүйдээ өөртөө, найзыг нь ингэтэл зовоосон Зоригоод дургүй нь хүрэхийн дээдээр хүрч байлаа. Оюунаа гэртээ харья даа гээд өндийхөд цаадах чинь ирж авах байлгүй дээ хүлээж байгаач гэвэл -Нэгэнт очих гэрт хүнээр тосуулсан ч яалаа өөрөө ч очсон ч яалаа. Ялгаа алга гээд гадуур хувцасаа өмсөв. -Муу найзыхаа санааг зовоочихлоо. Одоо өнгөрсөн зүйлийг бодоод яах билээ найз нь. Ирээдүй рүүгээ хараад л алхаад үзнэ дээ гэж нүдээ гялалзуулан хэлэхэд энэ удаа тэр огт өрөвдөлтэй харагдсангүй.

Эмнэлэгээс дөнгөж орж иртэл гэр дүүрэн хоолны үнэр гаран сав суулга дуугаран байсанд гайхан галын өрөө рүү харайн ортол Оюунаа юу ч болоогүй мэт хоолоо хийн дуу аялан зогсож байлаа. Зоригоо энэ бүхэнд баярласандаа нулимс нь цийлэгнэн Оюунаагийн араас тэврэн зогсоод дахиж хэзээ ч гомдоохгүй ээ хайраа намайг уучлаарай, үнэхээр уучлаарай гэхэд бүсгүй гэдсэн дээрээ гарыг нь аваачаад бид хүүхэдтэй болсон болохоор чи бүр их хичээх хэрэгтэй болох нь дээ гээд инээмсэглэлээ.

Цацралаас салсандаа өөрийгөө буруутган надаас өмнөх явдал шүү дээ гэж охиныг зөвтгөн бодох Баяраа архиар өөрийгөө тайвшруулах ч хонх адил цангинах цайлган инээд чихэнд нь сонсогдсоор тэвчихээ байгаад Цацрал руу залгалаа. Баярааг залгана гэж зүүдлээ ч үгүй суусан охин утсаа аваад юу ярихыг нь зүрх догдлон хүлээж амьсгаа даран чагнав. Түүнийг уучилж байгаагаа түүнгүйгээр амьдрал нь ямар утгагүй гэдгийг ойлгосон гэх Баяраагийн чин сэтгэлийн яриаг сонсоод охин тэнгэрт хөөрөх мэт баярлана.

Хэдэн сарын дараа Оюунаагийн гэдэс томорч улам хайр хүрмээр эгдүүтэй болсон харагдана. Баяраагийн төрсөн өдөр гэж хоол унд бэлдэн архи зууш засан гүйх дэрсхэн охин -Та сууж бай. Жирэмсэн байж ядарчих гэж байгаан. Би хийчихье гээд өмнүүр нь ороход Оюунаа инээмсэглээд сандал дээр налайв. Гаднаас дуу шуу болон орж ирсэн хоёр хархүү тансаг ширээг хараад дуу алдан ухасхийж өлссөнөө гайхан ам уралдууллаа. -Хайраа баярын мэнд хүргэе гэж хошуу тосон угтах Цацралыг тэврэн аваад үнсэлцэх хосыг харж суусан Зоригоо заваан юмнууд хүүхдийн хажууд битгий нялуураад бай гээд эхнэрийхээ гэдсэнд толгойгоо наалаа.




За надтай хамт байж Ээдрээг учигласан найзууддаа баярлалаа. Дараа улам сонирхолтой зүйл бичихийг хичээнээ. Сайхан баярлаарай. Шинэ оны мэнд хүмүүс минь

Read More

"Ээдрээ" үргэлжлэл 7

Эмнэлэг бүх өдөр сартай нь гаргаад ирдэг гэж төсөөлөө ч үгүй явсан Цацрал охин учраа олохгүй сандарч байлаа. Тэвчээр нь барагдсан Баяраа замын хажуу руу машинаа огцом тоормослон зогсооход хэлэх үгээ бодон анхаарлаа төвлөрүүлсэн Цацрал урд шилээ мөргөн алдав. -Юм дуугараачээ чи, чи онгон гээд байгаагүй билүү? Гэтэл яахаараа бүр хүүхэдтэй байж байдгийн. Хэний хүүхдийн эцэг нь хаана байна? Чи хүүхэдтэй гэдгээ мэдэж байсан байж яах гэж намайг эмнэлэг рүү дагуулж явсын. Надаас салмаар санагдсымуу? Юм хэлээч гээд үг бүрээс нь дагжаад зугтмаар хүйтэн хөндий бас биеэ барин асуулаа. -Одоо нэгэнт ийм юм болсон болохоор худлаа хэлээд хэрэггүй шүү. Үнэнээ л хэл. Дараа нь яахаа ярилцъя гэхэд Цацрал охинд бяцхан найдварын оч гялсхийж намайг үнэнээ хэлчихвэл Баяраа надад хайртай юм чинь уучлах байх гэж бодоод бүх болсон явдлыг нэгд нэгэнгүй ярилаа. Ярьж байхад нь яриаг нь огт таслалгүй гарынхаа үеийг цагаартал базалахаас өөр үйлдэл хийлгүй суусан Баяраа -Бүгдийг нь ойлголоо. Зоригоогийн хүүхэд гэдэг нь үнэн юм биз дээ? гэж лавлан асуув. Цацрал дуугүй толгой дохин доош нугдайгаад ямар шийтгэл хүлээхээ зүрх алдан хүлээж буй жаал шиг өрөвдөлтэй суулаа. Баяраа өөр юм хэлсэнгүй машинаа асаагаад зам руу гарахад ингээд л бүх зүйл ард хоцорчихож байгаан байх даа гэсэн гэнэхэн бодол Цацралын түгшүүрийг багасгаж байв. Яван явсаар гэр рүү нь явдаг танил зам харагдахад намайг ингээд аваачиж өгөөд л хаях байх даа гэсэн айдас дахин нөмөрлөө. Үг дуугарвал бүх зүйл үгүй болчих гээд байгаа мэт бүлтэгнэн зам руу нэг Баяраа руу нэг харсаар явлаа. Гэрийх нь гадаа зогсоход машинаас буух эсэхээ шийдэж ядан суутал Баяраа түрүүлж гараад хаалгыг нь онгойлгон -Орцгооё гэж түрэмгий дуугарав. Манайд орж яах гэж байгаа юм бол гэж бодсон ч аавтай нь ирж танилцаж байсан болохоор орж мэндлэх гэсэн юм болов уу гэсэн юм бодоод үг дуугүй дагалдлаа. Баярааг ирсэнд гэрийхэн нь дуу шуу болон цай цүү болоход Цацрал дэмий л Баяраагийн царайг харан учраа олохгүй сууна. -Би танд охиныг тань хүлээлгэж өгөхөөр ирлээ гэхэд аавых нь царай хүрлийн -Юу гэсэн үг вэ? гэсээр Цацрал руу харахад охин нь өмөлзөн нулимс нь юу юугүй мэлтэлзээд иржээ. -Та намайг ийм юм ярьж байгаад уучлаарай, би үнэхээр танай охинд хайртай сууна гэж шийдсэн учраас таньтай ирж танилцсан. Гэтэл өнөөдөр л 3 сартай хүний хүүхэд тээж явааг нь мэдлээ. Хүүхдийх нь эцэг миний найз, танай эхнэрийн дүү болж таардаг юм байна. Нэгэнт тантай танилцаад аав хүү гэж явсны хувьд энэ бүхнийг тайлбарлаж охиныг тань хүргэж ирэх ёстой гэж бодлоо. Миний хэлэх юм гэвэл энэ л байна. За баяртай гээд Цацрал руу харсан ч үгүй шурхийн гарч одлоо. Баярааг гарсны дараа хэн ч ам нээж зүрхлэхгүй чимээгүй байдал хэдэн минут хэртэй үргэлжлэв. Хойд ээж нь гэнэт Зоригоогийн хүүхэд гэдэг нь үнэн юм уу? гэхэд Цацрал юу ч хэлсэнгүй дахин юу ч сонсохыг хүссэнгүй өрөө рүүгээ хөлөө чирэн алхлаа. Аав нь охиноосоо хол удсан болохоор өөрийн охин гэдэг нэрээс цаашгүй болсон гэдгийг сая л гүнзгий ойлголоо. Учир явдлыг нь мэдээгүй байж дотносож ядаж байгаа охиноо бүр цааш түлхчих вий гээд аав нь дэмий л араас нь харсаар үлдэв. Цурхиртал уйлаад уйлаад тайвширч чадахгүй юу болоод энэ бүхэн гэнэт эсрэгээрээ эргэчихэв зүүд л байгаасай гэсэн горьдлогоос цаашгүй өрөвдөлтэй нэгэн болжээ. Баярааг үл тоож зугаагаа гаргаж байна гэж боддог байсан охин салаад одсон түүнд ямар их хайртай болсноо одоо л ойлгож байлаа.

Баяраа гэрээс зугтах шахам гараад хойноос нь хэн нэгэн гүйцээд ирэх гэж байгаа мэт гүйсээр машиндаа суугаад хөдөлсөн хойноо жаахан тайвшрав. Өөрийхөө зөв гэж бодсон бүгдийг хийсэн болохоор одоо харамсаад ч хэтэрхий оройтчихсон байлаа. Гэнэт нэг зүйл санасан мэт утсаа шүүрэн аваад залгатал Зоригоогийн тоглоомондоо улайраад тээршаасан танил дуу гарав. Оюунаа хажууд чинь байна уу? Хөгшөөн ярих юм байна. Оюунаагийн хажууд яриад хэрэггүй шүү гээд утсаа хэсэг чимээгүй чагнасны эцэст -Би Цацралыг аавд нь хүлээлгэж өгөөд явж байна. Чиний хүүхдийг тээж байгаан байна лээ. Би өнөөдөр л эмнэлэг орж мэдлээ. Гэрийхэнд нь та хоёрын явдлыг бүгдийг хэлсэн болохоор удахгүй тэднийхэн залгах байх шүү. Найзын хувьд чамд түрүүлээд хэлчихье гэж бодоод залгаж байна гэж нэг амьсгаагаар дуржиганатал ярьчихаад утасны цаана найзых нь хэржигнэх хоолойноос өөр ямар ч дуу гарахгүй байсанд утсаа салгаад санаа алдлаа.

Оюунааг тайвшруулж ядаж байтал утас жингэнэх дуу түгшүүртэй хангиналаа. Харвал эгчийх нь дугаар байв. Ямар хэргээр залгаж юу гэхийг нь бүгдийг нь мэдэж байгаа болохоор Зоригоо утсаа аваад -За эгчээ, би одоо очлоо. Түр хүлээж байгаарай гээд хариу хэлэхийг нь сонсолгүй утсаа унтраалаа. -Хайраа, найз нь эгчийнд очоод бүх учрыг тайлбарлаад ирье. Миний хайр хаашаа ч гаралгүй байж байгаарай. Уянгааг хань болооч гээд дуудах? гээд арга барагдсан өнгөөр царайчлангуй асуухад нулимсандаа халтартсан Оюунаа юу ч дуугарсангүй гараа савчлаа. Эгчийх рүүгээ явах замдаа Уянгааг гэртээ очихыг гуйгаад санаа нь жаахан амарсан ч түүнийг юу хүлээж байгаа бол гэхээс зүрх алдана.

Энэ замаар өмнө нь эгчийндээ очихдоо монгол хоол гэж бодохоос тэсэж ядан яардаг байж билээ. Гэтэл танил нэгэн гэр ойртох тусам таксины жолооч хурд нэмээд байгаа мэт санагдан суудал дээрээ займчин байж ядаж байлаа.

Read More

"Ээдрээ" үргэлжлэл 6

Барьц алдан хэлэх үггүй болсон Зоригоо урдаас нь гөлийн ширтээд -Хайраа харин нөгөө гэсээр ээрч гацахад - Хүний охиныг хань болоод бай гээд гуйж гуйж явахаар гэр орондоо хонохгүй гадуур дотуур хаагуур хоноод байдаг юм чи гээд бухимдангуй асуув. Хэлээгүй байна гэсэн үг баярын хонх цохиж -Харин хайр нь найзуудтай уугаад тасарчихсан байна лээ. Хайрыгаа тасрахаараа яадгийг чи мэднэ ш дээ гээд гүнзгий амьсгаа аван нэг дуугаар угсруулан хэлэв.

Цацралыг хараад цочирддог Зоригоогийн айдас бага багаар алга болж охин юу ч болоогүй мэт Зоогий ахаа гэж сайн дүү шиг байсаар дасаж эхэллээ. Харин Цацралын доторх айдас улам батлагдсаар байжээ. Жирэмсэн болсон гэдгээ хэнд хэлэх билээ гэж түмэн бодолд автаж байгаад нэг өдөр Оюунаад хэлээд үзэхээр сэтгэл шулуудав. Оюунааг ганцаар байхад нь очиж таарсан Цацрал олзуурхан -Эгээ би жирэмсэн болчихсон юм шиг байнаа гээд палхийтэл дуу шуу болон байсан Оюунаагийн царайг барайтал хэлчихэв. - Юу гэлээ гэнээ? Хэний хүүхдийн? Арай Зоригоогийх биш биз дээ гээд айдас дүүрэн харцаар дүрлийн ширтэв. -Үгүй ээ яалаа гэж дээ, та ямар сонин юм боддог юм бэ? Би таныг байхгүй хойгуур нэг залуутай хэсэг уулзалдсан юмаа. Тэгээд өнөөх чинь Монгол явчихсан. Би саяхан л хүүхэдтэй болсон гэдгээ мэдлээ. Оюунаа эгчээ одоо яахуу гээд дотрыг нь уудлаад харчихсан мэт сэжиг бүхий харах Оюунаагийн харцнаас дальдчин юу ч болоогүй мэт царайлахыг хичээлээ. -Одоо тэгээд яадаг хэрэг үү? Эгч нь ээжид нь учирлаад хэлээд өгөх үү? гэхэд Цацрал - Тэр хүн миний ээж бишээ гээд газар ширтэв. - Чи яагаад ингээд байдаг юм бэ? Чамд хичнээн сайн байдаг билээ дээ? Цацрал ярианы сэдвийг өөр тийш эргүүлж хөгжилтэй зүйл ярьж эхэлснээр энэ яриаг дуусгасны дохио болж Оюунаа бодолд дарагдан суулаа.

Хэд хоногийн дараа Цацрал - Одоо санаа зовох зүйлгүй ээ эгээ. Бүх юм ард хоцорсон гэхэд Оюунаа -Эвий хар нялхаараа болгоомжтой байхад яана гээд шөл бариад гүйж байлаа. Та энэ тухай Зоогий ахад юу ч хэлж болохгүй шүү. Намайг юу ч гэж бодох юм билээ гэхэд нээрээ л тийм дээ эр хүн буруугаар л ойлгоно гэж бодсон Оюунаа Зоригоод А ч гэсэнгүй ээ.

Шинэ жилээр танилцсан Баяраа хэмээх хархүү Цацралын хойноос гүйсээр толгойг нь эргүүлж дөнгөжээ. Хэзээний хүүхэн шуухан эргүүлэх ажилд гаргуун гадаад дотоодоор удаан явсан Баяраад Цацрал тийм хэцүү даваа байсангүй. Харин Цацрал гэнэн томоогүй охины дүрд чадварлаг тоглож байлаа. Нэг сар ч өнгөрөөгүй байхад Баяраа охиныг өвөртөө оруулж амжжээ. Хэдий сэргэлэн зальтай элдвийн хүүхэнтэй учир ургуульж явсан ч хэнбугай ч түүнийг Цацрал шиг татаж байсан нь үгүй. Дурлалд мансуурсан хархүү онгон гэж хэлсэн охины үлгэрт итгэхэд ч бэлэн байжээ. Гэтэл хэрэг бишдэж төлөвлөөгүй нэгэн хэрэг гарсан нь Цацралын жирэмсэн болсон явдал байлаа. Нэгэнт хайртай болохоор авахуул гэж хэлэх зүрх Баяраад байсангүй. -Чи минь яахаа өөрөө шийддээ гэхэд Цацрал -Би нас залуу байна. Одоохондоо ээж болоход бэлэн биш гэснээр хариу тодорхой болж хамтдаа эмнэлэг явлаа. Хэл сайн мэдэхгүй Цацрал Баяраад бүгдийг даатгаж зөвхөж үзүүлэх л үүрэгтэй байв. Хамтдаа суугаад хариуг нь хүлээж суутал эмч бүсгүй -Баяр хүргэе, хүүхэд тань 3 сар хүрчихсэн байхад мэдээгүй хэрэг үү? Маргааш дахин шинжилгээ өгөх шаардлагатай гэсэн үг Баярааг гайхшруулчихав. Эмчээс лавлан лавлан асуутал гарцаагүй 3 сар гэснийг батлан хэлэхийг сонсоод Баяраа Цацрал руу гайхан харлаа. Танилцаад 1 сар болж байдаг. Гэтэл хүүхэд нь 3 сартай. Баяраа эмчид баярласнаа хэлээд гаран гартлаа Цацралтай юу ярьсангүй. Машинд суугаад гэр рүүгээ харих замдаа асуусан ганц асуулт нь -Эцэг нь хаана байгаа юм? байлаа.


Read More

..::Харь зүрх::.. эхлэл

Юкико Танхугийн тухай хэсэг бодолгоширсноо толгой сэгсрэн бодлоо үргээгээд угаасаа бүтэхгүй юм чинь бодоод ч яах юм билээ гэж санаа алдаад хичээлээ хийхээр дэвтэрээ дэлгэн суулаа. Танху түүнд хайртай дуртай гэж гүйж байгаагүй. Гүйх гээд ч одоо л учраа олон солонгос хэлээр ярьж сурцгааж буй тэдний хувьд салаад одохоосоо өмнө сэтгэл зүрхээ нээлцэх цаг. -Чи надад таалагддаг. Надтай үерхээч гэснээс өөр үггүй зурвас авсан Юкико баярлахаасаа илүү сандарсан. Хар багаасаа охидын сургуульд сурч бусад япон охидын адил зай завсаргүй элдэв дугуйлан, дамжаа гэж явсаар хөвгүүдтэй уулзах болзох цаг түүнд хомсхон. Хичээл сурлагаараа бусдаасаа ялгарч солонгос улсад солилцоогоор сурах болсон нь ээж ааваасаа хол явах болсон анхны тохиолдол байлаа. Ээж нь хоол ундыг нь бэлдэж хувцас хунарыг нь угаагаад Юкиког элдэв зүйлд хүргэдэггүй байсны гор гарч харь оронд очсон охин гэрээсээ хүнсээ бага багаар зөөнө. Өөрийгөө яая даа гэж байсан охины сэтгэлд сайн хятад залуу нэмэгдчихлээ. Үнэндээ Юкико сүүлийн хэдэн сар хичээлийн бус цагаар тэр залуутай харц тулгарах нь ихэсээд жирийн сайхан найзууд байсан хоёр хэн хэнтэйгээ үг солилгүй зөвхөн харцаар ярилцаад өнгөрдөг болсон. Гэтэл өнөөдөр энэ бүхэнд цэг тавьсан зурвас хүрээд иржээ. Хичээлээ хийе гэж хичнээн хичээвч утсаа байн байн гаргаж ирсэн зурвасыг цээжилтлээ уншсаар сүүлдээ утсаа урдаа тавиад цаашид яахаа мөрөөдөн хоёр хацраа тулан мөрөөдөлд умбалаа.

Танху харин хариу зурвас хүлээн утсаа хэдэн удаа нээж хаасан нь тоогоо алджээ. Байж ядан ус уух нэрээр гал тогооны өрөө рүү гүйгээд утсаа унтрааж асаагаад байсанд 2 найз нь чимээгүйхэн инээлдэн шоолцгооно . Дөрвөн цаг тасралтгүй хүлээгээд сүүлдээ утсаа өөрөөсөө холдуулаад тааз ширтэн бодолд дарагдсан Танху зурвас ирэх чимээ гараа үгүй юу даргаасаа тушаал авсан цэрэг адил үсрэн босоод том том харайн очоод утсаа нээлээ. Хоёр найз нь хэрэгт дурлан гүйн очиход ОК гэснээс өөр үг байсангүйд -Ямар урамгүй охин бэ гээд гараа савчин одоцгооход Танху л ганцаараа хөл нь газар хүрэхгүй баярлан ямар нэг сайхан юм хиймээр гараад гүймээр дуу дуулмаар хоёр найзыгаа тэврээд үнсмээр санагдан сэтгэл нь хөөрч байлаа.

Багшийхаа дуунаас цочин яахаа мэдэхгүй самгардан хийсэн үйлдэлдээ өөрөө бантан улайж суудаг хүүхдээрээ зантай энэ охиныг Танху удаан ажигласан. Найзууддаа япон охинд сэтгэл алдсан тухайгаа хэлэхэд инээлдэн яаж ойлголцохын бүтэхгүй юм ярьж байхаар хятад охинтой үерх гэхчилэн дэмжих нэг ч хүн байгаагүй ч Танхугийн дурлал цаг өнгөрөх бүр дүрэлзэн асаж байжээ. Сэтгэл дагаад ч тэр үү хааяахан харц тулгараад байх шиг санагдан тэр өдөржин аз жаргалтай нүүр дүүрэн инээмсэглэлтэй явдаг байсансан. Гэтэл олон шөнө мөрөөдөж зүүдэлсэн дурлал нь түүнд хаалгаа нээгээд өгчихлөө гэж бодохоос унтаж чадахгүй хөрвөөн хоёр найзыгаа ундууцуулж байлаа. Та нар дурлахаараа намайг ойлгоноо гэж сэтгэл дүүрэн инээмсэглээд хөдлөлгүй хэвтье гэвч чадалгүй хөрвөөн маргааш яаж уулзах хойшид яахаа бодохоос одоо босоод бүгдийг бичсэн төлөвлөгөө гаргахгүй бол болохгүй мэт санагдан ухасхийн босоод ширээний гэрлээ асаан бал цаас барилаа.

Хичээл эхэлж багш нэг зүйлийг тайлбарлан байх ч Танху, Юкико хоёр үүнийг сонсох сөхөө байсангүй. Ичиж улайсан Юкико ширээ мөргөх шахан тонгойж ном уншиж байгаа царайлах ч үнэндээ бодол санаа нь огт өөр зүгт өөрийг нь хараад байгаа харцыг зөнгөөрөө мэдрэн бүр ширээн доогуураа орчихвол амар санагдана. Танху охиныг ойлгон бодлоо хичээл дээр төвлөрүүлэх хичнээн оролдовч зөрүүд харц нь охиныг ээрээд байлаа. Жаргал зовлон ичих хайрлах зэрэгцсэн хичээлийн 4цаг бусад өдрүүдээс урт үргэлжлэн багш даалгавараа тоочин байхтай зэрэгцэн Юкико сандчин хувцаслаж гарахаар яарлаа. Түрүүлээд зугтах гээд байгаад нь сандарсан Танху ч хам хум гадуур хувцасаа хэдрэглээд хаалганы зүг тэмцэв. Хүн бүхэн доог дүүрэн нүдээр хараад байгаа мэт санагдаад давчдаж байсан ангиас гүйх шахуу гараад хүйтэн агаар цээж дүүрэн амьсгалж тайвширсан охин зам даган ганцаар алхлаа. Танху түүний тайван байдлыг үргээхийг хүссэнгүй хэдэн алхмын хойно алхсан мөр бүрийг нь дуурайн даган алхаж байлаа. Гэрлэн дохио хүлээн өнөөдөр болсон бүхнийг эрэгцүүлэн зогссон охины гарт хэн нэгний гар хүрэхэд дуу алдан хойш харайв. Танху цочоохгүй гэж хэрэндээ хичээсэн ч ингэтэл нь цочоочихсондоо гэмшингүй инээмсэглэн толгой илэн зогсоно. Хэн хэн нь юм ярьсангүй ард урдаа орж явсаар Юкико баяртай гээд үг хэлэхийн завдалгүй гүйгээд орчихлоо.

Амралтын хоёр өдөр уулзаагүй хэл мэдэхгүйн гайгаар хэдхэн зурвас бичилцэхээс хэтрээгүй хоёрт хичээлийн эхний өдөр бусад оюутнуудтай адил тээртэй байсангүй. Атгаж амжаагүй гарс харцаар хөтлөлцөж, тэвэрч амжаагүй энгэрс харцаар учралцаж хэмжээгүй жаргалтай байлаа. Танхуд улам дасаад байгаагаа мэдэрсэн Юкикод цаг хугацааг гүйлгэчихсэн мэт хурдан өнгөрөх нь улам айдас нэмнэ. Буцах ёстой 3 сар нь дөхөж хатуу аавых нь царай харагдах бүрд Танхутай байх ямар ч ирээдүйгүй гэдгээ мэдэрсээр... Харин дурлалаар жигүүр хийсэн Танху охины нүдэнд өдөр өдрөөр ихсэх гунигийн сүүдрийг анзааралгүй Японд очиж сурахаар мөрөөдөж байлаа.

Read More

..::Шалгалт::..

Хүйтэнээс зугтан үглэсээр орж ирсэн охинд халуун ус цэсний хамт аваачиж өгөөд -Гадаа хүйтэн байна уу гэж яриа өдсөнд охин гайхасхийн харснаа нүүрэмгий нь аргагүй - Аймаар хүйтэн байна. Сайхан гурилтай шөл идэх гэсэн юм. Хэр удах бол гээд турьхан хүзүүгээ ороосон ноосон ороолтоо тайллаа. -Хийж өгдөг болохоор 20иод минут болно байхаа. Уух юм захиалах уу? гээд зөөгчийг инээмсэглэхэд охин -Сүүтэй цай л ууна шүү дээ гэлээ. Нуугдмал газар байрладаг болохоор хүн бага ордог кафе нь үйлчлүүлэгчтэй болсонд хань татан олзуурхсан Баагий хийх ажилгүйдээ үүрэглэн суусан тогооч авгайг цочтол -Гурилтай шөл нэг гэж хэлэв. Сайхан нойрыг нь үргээсэнд тогооч авгай түүн рүү янзгүйхэн ширвээд хөдөлж ядан цааш эргэлээ. Цайгаа ширээн дээр тавих зуур охиныг сонжин хартал өөрийг нь сонирхон харсан харцтай тулаад барьц алдсандаа аягаа хүчтэй газардуулчихав. -Уучлаарай, өөр юм бодож байгаад гэж булзааруулан хэлэхэд охин түүний өөдөөс доогтойхон жуумалзаад

- Намайг орж ирсэнд уурлаад байгаа юм уу даа

- Өө яалаа гэж дээ, хүнгүй шахам кафед маань ийм хөөрхөн охин саатаж байхад хэн дургүйцэх билээ

- Тийм бол яамай даа гээд халуун цайг барин гараа дулаацуулж суугаа охиныг хараад Баагийд эгдүүрхэн хайрлах сэтгэл төрлөө. Даарснаас болоод улайсан царай нь дулаацан цэвэрхэн бор царайд нь зохисон буржгар хар үсээ үл ялиг хойшлуулахад булцгар хацар нь ил гаран өтгөн хар хөмсгөн доороос давхраагүй жижиг нүд нь гялтганах нь охиныг улам үзэсгэлэнтэй харагдуулна. Тэйкнийхээ ард суухадаа охиныг хажуугаас нь бүр тодорхой харж болох байсанд алгаа үрчин олзуурхав. Буржгар үс нь мөрөн дээр нь сул унаж бариу улаан цамцны цаанаас товойх хөөрхөн хөх нь уйдаж суусан Баагийгийн нүдийг хужирлаж байлаа.

- Зөөгчөө, нэг тамхи өгөөч гэх цангинасан дуу мөрөөдлийн бодлыг нь тасалж охин дахиад л өнөө доогтой харцаараа харлаа. Юм юм үзсэн догь эр хэрнээ энэ жаахан охины өмнө барьц алдан байгаадаа өөрийгөө гайхан инээд алдан толгой сэгсэрнэ. Гал асаан барих зуураа

- Ийм жаахнаасаа тамхи татдаг хэрэг үү?

- Жаахан гэнээ гээд тас тас хөхрөн -Та намайг хэдтэй гэж бодоо вэ? Тавийн талыг насалсан хүн шүү би.

- Хөөх тийм үү? Яасан овор багатай юм бэ? Арван жилийн охин л гэж бодлоо

- Хүмүүс тэгээд байдаг юмаа. Харин та хэдтэй вэ? гээд яриа өдөхөд Баагий боломж олдсон дээр нь өмнөх сандалыг нь татан суугаад

- Би ч чамаас ах л даа. Танилцъя Баагий гээд гараа сунгалаа.

- Зулаа. Танилцахад таатай байна гээд өнөөх л хөгжүүн инээдээрээ инээлээ.

- Хоол болсоон гэх тогооч авгайн дуу гарахад Баагий өөрт нь хамгийн хэрэгтэй энэ авгай энэ удаад байхгүй байсан болоосой гэж бодон босч алхахдаа амандаа хэнд ч сонсогдомгүй сулхан хараал хэллээ.

- Сайхан хооллоорой Зулаа. Нэр шигээ сайхан бүсгүй юмаа.

- Та суу л даа. Би ганцаараа хоол идэх дургүй гэх нь түүнд талтай байгааг нь илтгэнэ. Үүнд урамшсан Баагий тухлан суугаад түүний тухай мэдэхийг хүссэн бүхнээ асууж эхэллээ. Магистрт сурдаг, гэр нь эндээс холгүйхэн байдаг, ганцаараа байдаг болохоор гадуур хооллож байгаа нь энэ гэнэ. Уйдсан хоёр хэн хэнээ сорьж сонжин хэн хэндээ таалагдаж байгаагаа нуулгүй шударга байгаа нь тэднийг хурдан дотносоход дөхөмтэй байлаа. Хаахад 2 цаг үлдсэн байсан ч тогооч авгайг садаа болно гээд өнөөдөр эртхэн харь даа гэхэд дахин нойрмоглож суусан авгай баярласандаа бөгсөө алгадах нь холгүй гарч одлоо. Санаа нь амарсан хархүү хаалгаа түгжээд бүсгүйн дуртай гэсэн улаан дарсыг хоёр хундаганы хамт дуу аялан авч ирэхэд цаана нь -Хайрын бурхан минь хаана байна Хариулж надад хэлээд өгөөч гэсэн хуучны дуу намуухан уянгалж эхэллээ. Задалсан дарс дуусч хоёрын яриа нарийссаар...

Ийм орой болсон хойно би чамайг яаж ганцааранг нь явуулахын. Ядаж гэрийн чинь үүд хүргэж өгнө хэмээн халамцсан аятай аяглах залууд бүсгүй үгүй гэсэнгүй. Холгүй гэсэн гэр хүртэл нь 20иод минут алхаж явахадаа чи ийм хол байсан юм хэлэхгүй машинаа асаадаг байж гэж даарсан залуу үглэнэ. Гэрийх нь үүдэнд ирчихээд орж дулаацаад гаръя л даа гэж царайчлангуй харах хархүүд Зулаа мөн л үгүй гэсэнгүй. Уриалгахан нь аргагүй оруулаад халуун цайгаар дайллаа.

- Чи ийм холоос яаж манайхыг олж очдог байнаа. Үнэхээр бид хоёрыг танилцаг гэж бурхан харжээ өнөөдөр

- За яршиг даа. Танайхыг гоё хоолтой гэж манай нэг найз хэлж байсан болохоор хэрэг болгож очсон юм. Далиманд нь харин нэг давруун залуутай болчихлоо гээд мушилзав.

Хэлэх үг хийх үйлдэл бүхэн нь бүсгүйг өөрт нь хандтай байгааг гэрчилээд байхад залуу яаж зүгээр суусаар байх билээ. Буйдан дээр налайн суугаад ширээ тулан цай оочлох залууг талимааран харж байсан бүсгүй рүү очоод өөр рүүгээ татан босгоод тэвэрлээ. Энэ үед гайтай хаалганы хонх жингэнэн дуугарч жаргалд умбахаар зэхэж байсан хосын уруулын учрааныг тасалдуулчихав.

- Чи сууж бай. Манай найз юм авчирч өгөх ёстой юм гээд тэврээс нь мултарч одсон сайхан бүсгүйн араас Баагий харц салгаж чадалгүй харна. Хүүхнүүдийн ямар нэг зүйл шивнэлдэх сонсдоход ингэс гээд явах биз. Энэ сайхан амьтаныг өнөөдөр өвөртөө оруулдаггүй юм бол хэний хүү болох бол доо гэсэн шүү юм бодон цай оочилж суусан хархүү хүн орж ирэх дуунаар толгой өргөн хартал сүйт бүсгүй Сараа нь зогсож тэр гэхийн тэмдэггүй харцаар цоо ширтэн зогсож байлаа. Угийн юманд уурлаж бухимдаад байдаггүй Сараа түүн рүү тайван хараад

- Сайн уу Баагий. Өнөөдөр би чамтай нэг бол кафед үгүй бол энд уулзана гэж бодож байсан юм. Кафед уулзсан бол би чамд гэрлэх саналыг чинь зөвшөөрч байгаагаа харин энд уулзах юм бол зээллүүлсэн бөгжийг чинь эргүүлж өгнөө гэж бодож байлаа. Энэ чиний 3 жилийн өмнө зээллүүлсэн бөгж. Харин надад миний машины түлхүүр, кафены түлхүүр хоёрыг өг дөө гээд хувиралгүй зогсох бүсгүй түүний хайрлаж дурлаж түүнд эрхэлж туньж явсан Сараа биш мэт санагдана. Хөндий хүйтэн харц захирангуй үгс түүнийг өөрийн зөнгөөр хөдөлгөж түлхүүрүүдийг авсан хойноо одоо чи явж болно. Энэ миний гэр байгаа юм гэхэд шалдаа буусан Баагий сөхрөн унаад Сараагийн хөлийг тэвэрлээ.

- Сараа, хайраа бид яагаачгүй ээ. Чи ийм амархан шийдэж болохгүй ш дээ.

- Би чамд хэлж байсан. Надаас нэг л удаа урвабал хэзээ ч уучлахгүй ээ гэж. Одоо надад чамтай яриад байх юм алга. Гар даа.

Баагийд сонголт байсангүй. Огт танихгүй бүсгүйн хөлд сөхөрөөд сууж байгаа мэт санагдан хэзээ нэг өдөр түүнийг хайраа гээд дуудаж байсан зөөлхөн уруул түүнийг Гар гээд хөөж байна гэдэгт итгэж чадахгүй байсан ч арга буюу хөлөө чирсээр дөнгөж гартал ард нь төмөр хаалганы түгжээ хэд хэд эргэх сонсогдлоо.

Read More

БЭХЭРЭ "Хагацъя"

"Хагацъя "
Хэлээгүй хайрын үгс хүлээж
Хэмнээгүй цаг хугацааг зүхэж
Хэрмэл бадарчин адил гуйлга гуйж
Хэлбэр яруу хайрын галдаа л дүрэлзэж би
"Баяртай"
Бэтгэрч санасан хүслээр зогоож
Биелэшгүй хайрын цогоор жигүүрлэж
Бөглүү зовлонгийн дууг хорьж
Баялаг яруу хайраар умдаалагдаж байж би

Read More