"Ээдрээ" үргэлжлэл 5

Thursday, December 17, 2009

"Ээдрээ" үргэлжлэл 5

Охиныг дээш өргөөд өөр рүүгээ ямар хүчтэй татсанаа ч анзаарахааргүй согтуу байлаа. Цацралын хувьд бүх зүйл санаснаар нь болж байгаад сэтгэл хангалуун энхрийхнээр татагдан унав. Тайлаад байх хувцасгүй охин хэдхэн мөчийн дараа эхээс төрсөн гуа биеэ гайхуулан өмнө нь зогсох бөгөөд шунаг тачаалд шатсан хархүү түүн рүү араатан адил дайрч байлаа. Жижигхэн хоёр хөх нь тэрүүхэндээ сэрийгээд олон эрийн хүсэл хангаагүйг гэрчлэх онгон танхил бие нь өмнөх аймшигт дурсамжаа мартаж ядах мэт чичирхийлнэ. Уруулыг нь идэх шахан үмхэлж бяцхан хөхийг нь хайр гамгүй базлах согтуу эрээс охин өөрийгөө харамласангүй. -Чи ямар гоё юм бэ? Чи ямар гоё юм бэ хэмээн аахилан үглэх залуу охины хамаг биеийг үнсэн илж таалсаар ширээ түшүүлэн зогсоогоод хойноос нь зэвсгээ шургууллаа. Охин хэдий энэ бүхнийг өөрөө хүсэж өнөө орой бүхнийг урьдчилан төлөвлөж унтлагын нимгэн хувцас хүртэл сонгосон хэрнээ яг энэ мөчид тэсэхүй бэрх өвдөж нүднийх нь нулимс урсан гарлаа. Шүд зуун орилохгүйг хичээвч согтуу эрийн хайр гамгүй хөдлөх нь тарчлаантай. Хэдэн зуун жил болсон мэт санагдах зовлон дуусч Зоригоо -Чи ямар гоё юм бэ гэж бувтнасаар л байлаа. Зоригоо нүцгэн чигээр хөргөгч ухан шар айраг гаргаж ирснээ уйлснаа нуун нүдээ арчих охины нулимсыг ч анзааралгүй хөтлөн унтлагын өрөө руу гуйвлан алхав. Хоёул хэзээний хосууд шиг аяглан нэг нэгнийхээ ам руу асгаж тоглосоор шар айраг дуусахын хирд залуу охиныг дахин ноолж эхлэхэд энэ удаад охин шал өөр мэдрэмж авч байлаа.

Толгой нь задрах шахан өвдөж ам цангасан Зоригоо үд дундын алдад сэрээд ус уухаар салгалан босов. Дотроо онгойтол хүйтэн ус год год хийтэл залгитал дахин согтож буй мэт санагдана. Ёолж ёхлосоор ор руугаа шургатал хэн нэгний нүцгэн бие тэмтрэгдэхэд цочсондоо огцом татаж авлаа. Хөнжлөө сөхөн лавлан хартал яах аргагүй хуурай дүү дотуур нь хувцас ч үгүй унтаж байв. Шартах дотор муухайрахаа тас мартаад олго харайн босч урд шөнө юу хийснээ санах гэж оролдовч ой тоймтой юм бодолд нь нэг ч орсонгүй. Өмнө нь нэг удаа согтуу ирж авгайгаа алгадсан гээд салах сарних дээрээ тулж байсан ч Зоригоо одоогийх шигээ юу ч санахгүй байсан. Толгойгоо барин гал тогооны өрөөгөө хэмжих мэт ийш тийш хэдэн удаа алхлаа. Олигтой санаа орж ирсэнгүй. Юутай ч Цацрлалыг сэрэхийг хүлээхээр шийдэв. Түмпэн шанага түчигнэх чимээгээр охин сэрсэн ч Зоригоотой яаж ярьж эхлэх яаж царайг нь харах вэ гэж тээнэглэзэн хэвтсээр... Давсаг нь чинэхийн хэрээр аргагүйн эрхэнд босч 00 ороод гарч иртэл -Цацаа миний дүү хоол ид гэх дуу гарлаа. -Чи өөрөө л ийм юм хүссэн юм чинь одоо юундаа ингэнэ вэ гэж өөрийгөө зэмлээд хөнгөхөн хөнгөхөн гишгэлсээр галын өрөө ороод цааш харан хоол аягалах Зоригоог хойноос нь тэврэн авав. Энэ гэнэтийн үйлдэлд цочсон хархүү аягатай хоолоо тогоо руугаа буцаагаад алдчихав. -Сайхан амарсан уу дүү минь цаанаа сууж бай. Би хоол аягалаад өгье гэж түгдчин хэлээд гарыг нь тавиуллаа. Бүгдийг огт өөрөөр төсөөлж байсан Цацрал урамгүйхэн хөлөө чирэн ширээ рүү явав. Хоол цай авчирч өгөөд охины царайг харж чадахгүй доош харан сууснаа Цацрал руу хартал өнөөх нь хоолоо ч идсэнгүй түүн рүү асуулт дүүрэн харцаар харж байлаа.-Ах нь өчигдөр хэтрүүлээд уучихжээ. Ах нь тасарчихаараа юу хийснээ яаснаа санадаггүй будилуу тархи байгаамаа. Миний дүү ахыгаа уучлаарай. Ах нь эхнэр хүүхэдтэй хүн шүү дээ хэмээн ах гэдгээ сануулах мэт үг бүхнийхээ араас ах гэсэн үг хэлсээр дуусгав. Цацралд хэлэх үг олдсонгүй. Өөртэй нь унтсанаа ч санахгүй байгаа хүнд тэвчин тэвчин биеэ өглөө гэж үү. Зөрүүд нулимс нь хичнээн хориод ч нэмэргүй сул асгарлаа. -Зоогий ахаа би онгон байсан ш дээ. Та Оюунаа эгчтэй арай суугаагүй л байгаа биз дээ. Өчигдөр та огт өөр юм ярьсан даа гээд эхэр татан уйлав. Сандарсан Зоригоо байх суух газраа олж ядан байснаа өмнө нь өвдөглөн суугаад -За миний дүү битгий уйл, ахыгаа ёстой уучлаарай. Оюунаа эгч бид хоёр нь удахгүй хүүхэдтэй болно. Сална гэж юу байх вэ. Ах нь юу ч санахгүй байна. Ёстой уучлаарай. Дүүдээ бүр юу гэж хэлэхээ мэдэхгүй байна хэмээн арга нь барагдсан янзтай үглэнэ.

Тэр орой Цацрал хамаг хувцсаа цүнхэлж аваад Зоригоотой хар цагаан дуугүй гэр рүүгээ яваад өглөө. Харин Зоригоо Оюунааг иртэл нэг ч шөнө бүтэн нойртой хонож чадсангүй. Цацрал лав шууд хэлэх байх даа, Оюунаагийхаа нүүрийг яаж харнаа гэж элдэв юм бодсоор яс арьс болтлоо туржээ. Байнга залгаж эсвэл зурвас бичиж -Ахын дүү ахынхаа амьдралыг битгий нураагаарай гэж үглэх Зоригоогоос Цацрал бүр залхаж орхив. Зоригоогоос өөр сайхан залуу үгүй мэт түүнийг Оюунаагаас салгахдаа л нэг салгана гэж самуурч явсан охин түүнээс холхон байхыг л хүсэж байлаа. Омголон бардам сайхан залуу шиг байснаа юун арчаагүй юм билээ дээ гэхээс дотор нь арзаганана.

Инээд алдан онгоцноос буусан Оюунаа Зоригоог хараад хирдхийн цочив. Тураад бүр нүднээс гарчихсан олон шөнө нойргүй хоносныг нь гэрчлэх хөх зураас нүдэн доогуур нь гарчихсан байх юм. Сайн уу гэхээсээ түрүүлээд -Чи чинь ямар их турчихаа вэ? Хоол ундаа сайн идэхгүй яасын? гэсээр ирэхэд Зоригоо өрөвдөлтэй нь аргагүй зүгээр л инээлээ.

Оюунааг ирсэн сургаар Цацрал юу ч болоогүй мэт дуу шуу болсоор орж ирэв. Хүүхнүүд болсон хойно хавийн сонин хачин ярьж хошуу холбоод салахгүй суухад өмнө нь баярладаг байсан Зоригоо энэ удаа тоглоомондоо орж чадахгүй тэднийг юу ярьж байгаа бол гэхээс байж сууж ядаж байлаа. Цацрал явж Оюунаа Зоригоогийн хоолыг барьсаар орж ирснээ чи чинь яадаг гэнээ гээд нүдээ хурцлан цоо ширтэв.

ҮРГЭЛЖЛЭЛ БИЙ...