БЭХЭРЭ "Ээдрээ"

Sunday, December 13, 2009

БЭХЭРЭ "Ээдрээ"

Хачин санаа гэнэн хүсээл

Хааяа намайг илүү уяраана... гээд шингэн хоолойгоор эвлэгхэн уянгалуулах бүсгүйн нүдэнд нулимс цийлэгнээд юу юугүй унахад бэлэн болчихсон харагдана. Хүмүүсийн нүд хариулж нулимсаа алчууранд хальт шингээгээд микрофонооо өөр нэгэнд шилжүүлэв. Ариун цэврийн өрөө орж хүйтэн усаар нүүрээ шавшаад том толь руу хартал гуниг сүүмэлзэх хөөрхөн нүд өмнөөс нь цоо ширтэхийг хармагц дахиад л нулимс нь цийлэгнээд ирэв. Сэтгэлээ тайтгаруулна гэж хэдэн найзаа уруу татан караокэд ирсэн ч шар айрагны халуун гунигт дууны үгс сэтгэлийн гунигт нэрмээс болж нулимсаа барьж ядсан нь энэ. Найзууддаа сэтгэлээ онгойтол ярьчихмаар байдаг гэтэл дараа нь Зоригоог хэн ч хүндлэхээ больчихно шүү дээ гэсэн бодол тээг болоод байлаа.

Өчигдөр оройхон л хайрттайгаа юу ч бодолгүй аз жаргалтай байсансан. Дуртай тоглоомдоо ухаангүй байгаа ханьдаа хоолыг нь дөхүүлж духан дээр нь урамшуулан үнсэж, сонирхон үздэг олон ангит нь эхэлчихсэн байсанд орондоо тухтайхан байрлал олоод тааваараа хэвтэж байтал тэр гайт дуудлага ирсэн. Зоригоо саад болон дуугарах утсаа дургүй аваад байна уу? Яасан гэж уцаарлангуй дуугарах нь аль нэг найз нь болох нь илт.

-Гэртээ л байхгүй юу. Өөр хаана байдын.

-Хажууд байна. Тэгвэл утсаа барьж бай. Одоохон гээд яах ийхийн зуургүй гараад явчихсан Зоригоог Оюунаа гайхан харсаар хоцорлоо. Бараг 20иод минут хэн нэгэнтэй утсаар ярьж байгаад орж ирсэн Зоригоогийн царай хүн аймаар. Хувхай цайгаад ямар нэг юмнаас айсан, удахгүй ирэх гайг түрүүлж харсан юм шиг харагдах тэр утсаа ширээн дээр чимээтэй тавихад салганасан гараас нь бараг сул мултраад ойччихсон гэхэд хилсдэхгүй байлаа.

Сандарсан Оюунаа -Хайраа яасан бэ? Гэрийнхэн чинь зүгээр үү? Юу болсон яасан ийсэн гэсээр очиход Зоригоо юу ч хэлэхгүй түүнийг тэврэхэд бүх бие нь чичирч байлаа. -Хоёулаа цэцэрлэг оръё гэж түүнийх гэхийн аргагүй цахиртсан сөөнгө хоолойгоор хэлээд түрүүлэн гарч алхав. Оюунаа хайрдаа юу тохиолдсныг мэдэхгүй ч хайрыг нь шалгах хүнд сорилт ирж байгаа бүсгүйн совингоор ухааран юу гэж хэлэх бол доо гэхээс яс нь хавталзан хоцорчихгүйхэн хойноос нь гүйх шахуу явна.

Цэцэрлэгт очоод Оюунаа юу ч болоогүй мэт царайлах гэж хоёр савлуурын нэг дээр суусан хайрыгаа аргадан миний хайр яасын бэ? Ярь л даа гээд аргадангуй дуугарлаа. Зоригоо өмнө нь өвдөглөн суугаад -Хайраа надад бусад хүмүүсийн юу гэж ярих яах нь ерөөсөө сонин биш байна. Би чамайгаа алдчих вий л гэхээс үнэхээр их айж байна. Чи намайг юу ч болж байсан орхихгүй хамтдаа байх уу гээд өрөвдмөөр аргагүй асуухад Оюунаа -Яалаа гэж орхихын бэ. Чи юу яриад байгаан? Алив юу болсын ярь л даа гэж шавдуулав.

-Цацрал жирэмсэн болсон гэнээ гэсэн үгс Оюунаад бүх юмны учгийг тайлаад өгчихөв. -Чиний хүүхэд үү? гэж асуугаад хариултыг нь мэдэж байсан болохоор гомдлын нулимс хичнээн хориод ч нэмэргүй урсан мэлмэрлээ.

Үргэлжлэл бий...